Uważam że szkoła jest niesamowita i pomaga się rozwijać według własnych potrzeb. Pan Dyrektor zgodził się żebym w trzeciej klasie poszedł z siódmą na zajęcia z j. japońskiego, a później w piątej klasie też na zajęcia z j. niemieckiego. Nauczyciele są wspaniali, np. Pan Kuba od historii potrafi w sposób kreatywny i z poczuciem humoru poprowadzić historię. Wspaniałym nauczycielem był też Pan Marcin od języka polskiego - niestety przestał już uczyć w naszej szkole. W klasach 0-3 lubiłem też moje wychowawczynie Panią Darię i Panią Asię, jak też naszą nauczycielkę angielskiego Panią Kingę. Nauczyciele dają nam przestrzeń na inicjatywy takie jak mój Tygodnik Szkolny który powstał jako gazetka szkolna a przerodził się w szybko rozwijającą szkolną markę (Zarząd prowadzi prace nad stroną internetową gazetki i nad wydaniami radiowo-telewizyjnymi od przyszłego roku szkolnego). Dzięki nauczycielom i ich pomocy oraz uczniom udało nam się stworzyć wydarzenie pt. Gala Rozdania Nagród dla Nauczycieli 2024/25 która miała na celu docenić naszych nauczycieli. Niestety są też minusy np. z roku na rok lekcje są nam przedłużanie niewspółmiernie do prawa (co po wyborach samorządowych zamierzam zmienić), czy też chaos organizacyjny na każdym wydarzeniu prowadzonym przez Szkołę. Jednakże uwielbiam Harmonię i uważam że jest ona godna polecenia.
Chodziłem tu w klasach 1-8, w większości cudowni nauczyciele, problem się pojawił w 8 klasie. Kilka psychologów i pedagogów cudownych, jednak pani Agnieszka H. na mnie krzyczała ponieważ oprócz zaświadczenia o wydłużenie czasu na egzaminie 8 klasisty nie było moich papierów o ADHD w sekretariacie. Wykazała transfobiczne zachowania kilka razy (np. używanie zaimków damskich w uwadze, którą niesprawiedliwie dostałem (ważne jest by zaznaczyć, że moja mama miała rozmowę z nauczycielami, by używali zaimków męskich w ocenach)) i doprowadziła mnie do płaczu po "rozmowie" ze mną po czym w domu do ataku paniki. Krzyczała na mnie bo wstałem by obudzić kolegę, bo nie znałem odpowiedzi na pytanie (pytanie brzmiało "jaki jest wasz ukryty talent?") i właśnie dlatego, że nie miałem tych papierów na ADHD w sekretariacie szkolnym. Reszta lat spędzonych w tej szkole była cudowna i dzięki systemowi nauczania dostałem się do wymarzonego liceum, które jest w top 3 najlepszych liceów w Poznaniu. Dziękuję za cudowne 8 lat nauki.
Chodziłem tam w od 0 do 3 klasy i żałuję jak nigdy. Najgorszym pomysłem było pomieszanie dzieciaków 0-3 w jednej klasie. Dzieciaki miały się dogadywać a kończyło się na tym że starsze dręczyły młodszych. Np. Raz jeden chłopak złamał sobie rękę na placu zabaw. Wygłupiał się z kolegami i spadł z drabinki czy coś. Najgorsze jest to że w tamtym momencie byłem na drążku a i tak było nanie. Czemu? Do teraz nie mam pojęcia.wiem jednak że udawali że mnie nie ma czytajcie: deptali po mnie ciągnęli za włosy i dręczyli poki nie mając innego wyjścia nie powiedziałem im że to zrobiłem. Ogólnie zryta psycha do końca życia a dyrektor oszczędza na prawie wszystkim ogolnie bieda i nędza nie polecam.
Jesteśmy niesamowicie wdzieczni, całemu personelowi szkoły, za cały trud jaki włożyli w to, aby nasza córka podeszła do egzaminów w tak miłej i komfortowej dla niej atmosferze. Kontakt ze szkołą jest świetny, a personel przesympatyczny i zawsze pomocny. Z całego serca polecamy.
Jako rodzic daję opinię bardzo dobrą i to nie z powodu jakiegoś nadmiernie wysokiego poziomu nauczania, tylko z racji na atmosferę panującą w szkole. Dzieci naprawdę lubią tam chodzić, a to jest najważniejsze. Jeśli chcesz, by dziecko ukończyło szkołę podstawową szczęśliwe, to dobre miejsce. Nie ma przy tym „olewania” nauki, sa wymogi zaliczania materiału, ale bez stresu odpowiedzi przy tablicy z zaskoczenia, w czym lubuje sie szkoła publiczna, nie ma niezapowiedzianych kartkówek, jest szacunek do dziecka ze strony dorosłych. Jest wszystko to, co dla normalnych ludzi jest oczywiste, a nie wiedzieć czemu zapomniane w systemie szkoły publicznej podstawowej. Szczerze polecam.
Ta szkoła zniszyła mi życie i psychikę przez to że nauczycielka zaczeła się ze mnie śmiać na kręgu a ja zaczełam płakć potem jak moja mama interweniowała to na następny dzień panie zaczeły mnie odgadywać do dziś mam problemy psychiczne więc jeślij chcecie wysłać tam swoje dziecko to warto pomyśleć
Moim zdaniem szkoła świetna ! Aktualnie chodzę do 7 klasy. Dzięki tej metodzie nauczania myślę że lekcje stają się ciekawsze jak i zarazem lepsze. Nauczyciele dbają o edukacje ucznia. Kiedy chodziłem do 4 klasy ( wtedy byłem w innej szkole ) nie umiałem aż tak dobrze ortografii, lecz po krótkim czasie w szkole Montessori czuje się mądrzejszy niż kiedykolwiek! Pozdrawiam: Tajemniczy Uczeń
W Harmonii mam trojke dzieci w róznym wieku -klasy 0-3, 4-6 i w klasie 7. Wybralam tę szkołę ze wzgledu na indywidualne podejscie do ucznia z jednoczesną koniecznoscią realizacji programu nauczania MEN. Owoce metody Montessorii najlepiej widac na moim najmłodszym dziecku, które uczęszcza do szkoy od klasy 0 i od poczatku pracuje z montesoriańskimi pomocami naukowymi, dzieki ktorym juz jako 7-latek np.liczyl na setkach, znał planety i budowę ciała ludzkiego. A pozyskaną wiedzę zdobywa, nie poprzez wykucie na pamięć teorii, a poprzez ciekawie prowadzone zajęcia praktyczne z wykorzystaniem materiału Montessori. Dwoje moich dzieci trafiło do klas wyższych, w ktorych rowniez wykorzystywane są materiały montesoriańskie. Ważną rzeczą jest wypracowanie przez ucznia samodzielnosci w nauce, co bardzo mi sie podoba, gdyż przenosi ciężar zdobywania wiedzy z rodzica na dziecko. W szkole tradycyjnej kazdego dnia po lekcjach, musiałam spedzac wiele czasu z dzieckiem odrabiając lekcje. W Harmonii dziecko pracuje samodzielnie pod okiem nauczyciela, ktory jest dla niego jak przewodnik nadający mu wlasciwy kierunek ku zdobyciu wiedzy, a nie ten co dyktuje do zeszytu i odpytuje... i rzadko kiedy jest potrzeba uzupelniania tej wiedzy przez ucznia w domu.
Najważniejszą jednak rzeczą jest fakt, że dzieci lubią chodzic do tej szkoły, w przeciwieństwie do szkoły tradycyjnej i nie chcą słyszeć o jakiejkolwiek zmianie. Ich psychika jest dla mnie najważniejsza i cenię sobie możliwość ich edukacji w zgodzie z ich rozwojem emocjonalnym.